با شه ایران ز آزادی سخن گفتن خطاست کار ایران با خداست

                                                                      مذهب شاهنشه ایران ز مذهبها جداست کار ایران با خداست

شاه مست و شیخ مست و شحنه مست و میر مست مملکت رفته ز دست

                                                                هر دم از دستان مستان فتنه و غوغا به پاست کار ایران با خداست

مملکت کشتی، حوادث بحر و استبداد خس ناخدا عدل است و بس

                                                                  کار پاس کشتی و کشتی‌نشین با ناخداست کار ایران با خداست

پادشه خود را مسلمان خواند و سازد تباه خون جمعی بی‌گناه

                                                           ای مسلمانان! در اسلام این ستمها کی رواست؟ کار ایران با خداست

باش تا خود سوی ری تازد ز آذربایجان حضرت ستار خان

                                                            آن که توپش قلعه کوب و خنجرش کشورگشاست کار ایران با خداست

باش تا بیرون ز رشت آید سپهدار سترگ فر دادار بزرگ

                                                                 آن که گیلان ز اهتمامش رشک اقلیم بقاست کار ایران با خداست

باش تا از اصفهان صمصام حق گردد پدید نام حق گردد پدید

                                                                تا ببینیم آن که سر ز احکام حق پیچد کجاست کار ایران با خداست

خاک ایران، بوم و برزن از تمدن خورد آب جز خراسان خراب

                                                                  هرچه هست از قامت ناساز بی‌اندام ماست کار ایران با خداست

شاعر: ملک الشعرای بهار

بعد از این بر وطن و بوم و برش باید رید                     به چنین مجلس و بر کر و فرش باید رید
به حقیقت در عدل ار در این بام و در است                به چنین عدل و به دیوار و درش باید رید
آن‌که بگرفته از او تا کمر ایران را گه                         به مکافات الی تا کمرش باید رید
پدر ملت ایران اگر این بی پدر است                         بر چنین ملت و روح پدرش باید رید
به مدرس نتوان کرد جسارت اما                            آن‌قدر هست که بر ریش خرش باید رید
این حرارت که به خود احمد آذر دارد                        تا که خاموش شود بر شررش باید رید
شفق سرخ نوشت آصف کرمانی مرد                     غفرالله کنون بر اثرش باید رید
آن دهستانی بی مدرک تحمیلی لر                        از توک پاش الی مغز سرش باید رید
گر ندارد ضرر و نفع مشیرالدوله                            بهر این ملک به نفع و ضررش باید رید
ار رَود موتمن‌الملک به مجلس گاهی                      احترامن به‌ سر رهگذرش باید رید

شاعر: سید محمدرضا میرزاده عشقی

فریاد را حس می کنم آری، فریادی نهان از ژرفای وجود
فریادی که مرا در خود می شکند و من انفجار ذره ذره وجودم را می فهمم

فریاد را حس می کنم آری، فریادی به تاریکی مرگ روح

فریادی که حضور را بر من تاریک کرده است و مرا در خود گم

فریاد را حس می کنم آری، فریادی به وسعت یک دنیا

فریادی که مرا در آتش تمسخر می سوزاند و آینده را پوچ می سازد

فریاد را حس می کنم آری، فریادی به پهنای این خاک

فریادی که پر از خون است و درد و پر ز ناله است و رنج

فریاد را حس می کنم آری، فریادی آشکار در قلب خلق

فریادی که خود نمایان است آنقدر که آن را نمی بینند

فریاد را حس می کنم آری، فریادی به وضوح استبداد

فریادی که خدا را صدا می زند از درون قلب ها

فریاد را حس می کنم آری، فریاد را با ذره ذره وجود خود حس می کنم  

آزادی...!

100% یقین دارم که هیچکس معنای این واژه را نمیداند. 100% یقین دارم هیچکس تا به حال آن را تجربه نکرده است. 100% یقین دارم تا انسان انسان است و تا دینی روی زمین وجود دارد این واژه دست نیافتنی است.

گفتم دین، وای دین!

چهارچوبی است محدود کننده، منجمد کننده، منزوی کننده، سوء استفاده شونده...

آری اگر دین نبود چه می شد؟! یعنی مردم به چه چیز چنگ میزدند؟! یعنی مردم بدون دین خدا را نمی پرستیدند؟!!

بیایید از این بعد برای چند لحظه بنگریم و شیفتگی های بیهوده را رها کنیم.

آیا فکر می کنید دین جز یک مکتب چیز دیگری است؟!

همین اسلام فعلی را ببینید. آیا در آن اعدام و جنایت بنیان است یا حق پرستی؟ آیا جامعه اسلامی فعلی جامعه ایست با برابری حقوق تمامی انسانها یا جامعه ایست فئودال؟

آیا سران جمهوری لعنتی اسلامی که در جنایت و سرکوب همتا ندارند تا کنون به دستور خداوند این جنایات را انجام دادند؟

آیا اگر قرار است امام زمانی ظهور کند اینها یاران اویند؟ خوب اگر چنین باشد که آن امام زمان دست صد استالین و هیتلر و خمینی و صدام و ... را از پشت بسته است.

وای که چه می شود آن نجات دهنده وای...

آری اگر به تاریخ دین بنگریم (منظورم تنها اسلام نیست) همیشه بازیچه ای بوده است برای قدرت و سرکوب مخالفین بدینگونه که هروقت کسی برخاسته که حرفی زده حتی نظرش را بگوید او به نوعی سرکوب شده و این کاملا بر خلاف اصول دمکراسی است که در کتابهبی ادیان مختلف به وضوح بیان شده است.

البته باید به این نکته نیز توجه کنیم که دمکراسی به طور عملی هیچگاه قابل اجرا نیست زیرا همانطور که آلبرکامو میگوید:«دمکراسی فروتنی می خواهد.» و این در جوامع بشری امکان پذیر نیست. حال آنکه آیا دمکراسی برابر با آزادی کامل است خود به شخصه نمی دانم زیرا انسان چیزی را که تجربه نکرده است و تجربه نخواهد کرد را هرگز نمی داند ولی آنچه واضح است دمکراسی به آزادی نزدیک است و دین از دمکراسی دور پس ما هیچگاه با داشتن یک حکومت دینی آن هم این دین هرچقدر هم که اصلاح طلب و اصلاح گر باشیم به دمکراسی حتی نزدیک هم نمی شویم.

سلام

خواستم بنویسم از مشغولیت های ذهنی امروزم که فکر می کنم بعضی از اونا اختصاصیند بعضی ها هم عمومی.

جلوتر که برم حتما بهتر مشخص میشه.

برای شروع همین قدر کافیه...